Πατέρας: Ο Πρώτος Καθρέφτης του Κόσμου

Στον ετήσιο χορό των εορτών, υπάρχει μια ημέρα αφιερωμένη σε εκείνον. Στον άνδρα που συχνά στέκεται διακριτικά στο πλάι, αλλά η παρουσία του είναι αισθητή σαν σιωπηλή δύναμη. Η Γιορτή του Πατέρα δεν είναι πάντα τόσο λαμπερή ή θορυβώδης όσο άλλες, αλλά προσφέρει μια εξίσου σημαντική ευκαιρία: να στρέψουμε την προσοχή μας στον πυλώνα της οικογένειας, στον άνθρωπο που, με τον δικό του μοναδικό τρόπο, σφράγισε την πορεία της ζωής μας.

Αυτή η ημέρα μας προσκαλεί να αναρωτηθούμε: Τι σημαίνει για εμένα ο πατέρας μου; Ποιος είναι ο ρόλος που έχει παίξει στη διαμόρφωση της ταυτότητάς μου, των αξιών μου, της στάσης μου απέναντι στον κόσμο; Ήταν ο σιωπηλός καθοδηγητής, ο αυστηρός αλλά δίκαιος κριτής, ο σύντροφος στις περιπέτειες, ή ίσως μια φιγούρα πιο απομακρυσμένη, πιο αινιγματική;

Είναι μια στιγμή να θυμηθούμε τις φορές που μας έδωσε κουράγιο να σηκωθούμε μετά από μια πτώση, που μας έμαθε την αξία της εργασίας και της υπευθυνότητας, που μας έδειξε πώς να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις με στωικότητα. Ακόμα κι αν η σχέση μας σήμερα είναι περίπλοκη ή σημαδεμένη από απουσία, η αναγνώριση της επιρροής του, έστω και σιωπηλής, είναι ένα βήμα προς την πληρότητα.

Στην αρχιτεκτονική του οικογενειακού μας συστήματος, ο πατέρας συχνά αποτελεί έναν από τους βασικούς στυλοβάτες. Αντιπροσωπεύει τη σταθερότητα, την προστασία, τη σύνδεση με τον έξω κόσμο, τους κανόνες και τα όρια. Η παρουσία του, είτε φυσική είτε συμβολική, επηρεάζει την αίσθηση ασφάλειας και τάξης μέσα στην οικογένεια. Ο τρόπος που εκείνος αντιλαμβάνεται τον ρόλο του, τις ευθύνες του και τη θέση του στον κόσμο, μεταφέρεται στα παιδιά, διαμορφώνοντας την αντίληψή τους για την εξουσία, την αυτονομία και την ανδρική ταυτότητα.

Έχουμε σκεφτεί ποτέ πώς οι δικές του προσδοκίες, οι δικοί του φόβοι και οι δικοί του ανεκπλήρωτοι στόχοι έχουν επηρεάσει τις δικές μας επιλογές και την πορεία μας στη ζωή;

Συχνά, στην αφήγηση της οικογενειακής ιστορίας, ο ρόλος της μητέρας φωτίζεται περισσότερο, ενώ ο πατέρας παραμένει κάπως στη σκιά. Αυτή η έμμεση υποτίμηση μπορεί να είναι στενάχωρη, καθώς υπονοεί ότι η δική του συνεισφορά είναι λιγότερο σημαντική. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι η απουσία ή η παρουσία του πατέρα, ο τρόπος που εκφράζει την αγάπη του και την υποστήριξή του, αφήνει ένα ανεξίτηλο σημάδι στην ψυχή των παιδιών του.

Μήπως έχουμε παραβλέψει τις δικές του θυσίες, τον δικό του αγώνα να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ρόλου του, τις δικές του σιωπηλές εκδηλώσεις αγάπης και φροντίδας;

Η πατρική αγάπη συχνά εκφράζεται διαφορετικά από τη μητρική. Μπορεί να μην είναι πάντα λεκτική ή φανερή, αλλά εκδηλώνεται μέσα από πράξεις, μέσα από την παροχή ασφάλειας, μέσα από την καθοδήγηση, μέσα από την ενθάρρυνση να αναλάβουμε ευθύνες και να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες. Η δύναμή του μπορεί να βρίσκεται στη σταθερότητα, στην ικανότητα να θέτει όρια, στην εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μας.

Μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις δικές του μοναδικές εκφράσεις αγάπης, ακόμα κι αν δεν ανταποκρίνονται στα δικά μας πρότυπα ή στις κοινωνικές προσδοκίες;

Όπως κάθε ανθρώπινη σχέση, έτσι και η σχέση με τον πατέρα μπορεί να φέρει πληγές, απογοητεύσεις ή αισθήματα απουσίας. Μπορεί να υπήρξαν φορές που νιώσαμε ότι δεν ήταν εκεί όταν τον χρειαζόμασταν, ότι οι προσδοκίες του ήταν υπερβολικές, ή ότι η επικοινωνία μεταξύ μας ήταν δύσκολη. Η αναγνώριση αυτών των πληγών είναι ένα σημαντικό βήμα προς την κατανόηση και την πιθανή συμφιλίωση.

Μπορούμε να βρούμε μέσα μας τη δύναμη να δούμε τον πατέρα μας με επιείκεια, αναγνωρίζοντας τις δικές του δυσκολίες και τους δικούς του αγώνες;

Η Γιορτή του Πατέρα είναι μια ευκαιρία να τιμήσουμε την κληρονομιά που μας έχει αφήσει, τις αξίες που μας έχει εμφυσήσει, τα μαθήματα που μας έχει διδάξει, είτε με λόγια είτε με το παράδειγμά του. Είναι επίσης μια στιγμή να αναλογιστούμε πώς θέλουμε να συνεχίσουμε αυτή την κληρονομιά, πώς θέλουμε να διαμορφώσουμε τη δική μας πατρική φιγούρα, είτε είμαστε πατέρες είτε όχι.

Ποια είναι τα στοιχεία του πατέρα μας που θα θέλαμε να κρατήσουμε και να μεταδώσουμε; Από τι θα θέλαμε να απελευθερωθούμε, χτίζοντας μια νέα αφήγηση για τον ρόλο του πατέρα στη ζωή μας;

Σε αυτή την ημέρα που τιμούμε τον πατέρα, ας στρέψουμε την καρδιά μας στην αναγνώριση της δικής του μοναδικής συμβολής στο ταξίδι της ζωής μας. Ας θυμηθούμε τις σιωπηλές του δυνάμεις, τις διακριτικές του εκδηλώσεις αγάπης, και ας αναλογιστούμε την πολυπλοκότητα της σχέσης μας με κατανόηση και σεβασμό. Γιατί, στην ουσία, ο πατέρας είναι ένας θεμελιώδης λίθος στο οικογενειακό μας οικοδόμημα, μια σιωπηλή δύναμη που, με τον δικό της τρόπο, σφραγίζει την ταυτότητα και την πορεία μας.

Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείς να δεις το Επόμενο

Βιωματικό Εργαστήριο

Συστημικής Αναπαράστασης

https://www.kanariskaralis.com/events

Κανάρης Κάραλης, Ψυχολόγος

Αναγνωρισμένος Συστημικός Αναπαραστάτης Ε.Ι.Σ.Α.® (DGfS)

Συντονιστής Ομάδων Συστημικής Αναπαράστασης